Fernando Hernandez-en artikulua irakurri ondoren, irakaslearen eginbeharrak, formazio egokia… izan beharko litzatekeenari buruzko hausnarketa bat egitera eraman gaitu.
Testu honetan irakasleen prestaketari buruz hitz egiten da. Irakasleen prestakuntzan bi parte bereizten dira: hasierako ikaskuntza, unibertsitatean burutzen dena eta irakasleak prestatzea helburu duena; eta ikaskuntza jarraitua, irakasleen prestakuntza hobetzea eta gizartean gertatzen diren aldaketetara egokitzea helburu duena. Biak dira oso garrantzitsuak irakasle bat prestatzeko eta bere lana egoki buru ahal izateko.
Artikuluan aipatzen den bezala, egia da, irakasleek askotan agintera erabiltzeko ohitura daukatela. Bat nator, agintera horren erabilerarekin ez dela haurraren motibazioa lortzen eta agintera erabiltzea arau bat ezartzea bezala dela, eta haurrek bide hori jarraitu besterik ez dute. Beraz, nik uste askoz ere hobeto izango zela haurrei bidea eginda eman beharrean eurek eraikitzea euren bidea, betiere jakinik irakaslea hor izango dutela edozein zalantza argitzeko edota laguntza behar dutelarik. Izan ere, irakaslea ez da egi absolutua duena eta haurra tabula rasa bat. Haurrek ere badute euren pentsatzeko gaitasuna eta euren bidea eraikitzeko gaitasuna ere.
Irakaslea bestalde, guraso askok pentsatu arren, ez da haurren hezkuntzaren arduradun bakarra. Egia da, irakasleak zeresan handia duela haurren hezkuntzan, baina gurasoen ardura ere bada, etxean, euren seme-alaba heztea. Egun, irakasleek haurren hezkuntzan ardura handia izaten dute, guraso batzuk pentsatzen baitute, irakaslearen lana dela hori.
Askotan irakasleen prestakuntzaz hitz egiten denean gero haur edo lehen hezkuntzako irakasleek jasotzen duten ikasketaz hitz egiten da. Eta hau oso garrantzitsua da. Izan ere, hogei haurreko ikasgela batean sartzean honi nola aurre egin jakin behar du irakasleak, zer egin une bakoitzean, nola irakatsi gauza desberdinak, zer egin arazo desberdinen aurrean,… Baina ahaztu egiten zaigu hauen prestakuntza bezain garrantzitsua izanen dela irakasle hauek prestatzeaz arduratuko diren unibertsitateko irakasleen prestakuntza. Izan ere, irakasleek prestakuntza on bat izateko beraien irakasleen prestakuntza ere oso garrantzitsua izanen da. Eta honi ematen zaion garrantzia ez da horren handia.
Unibertsitatean izan dudan ibilbide honetan oso irakasle honekin topatu naiz, gauza asko eskaini eta irakatsi dizkidaten irakasleak. Beraien irakasteko era oso eraginkorra izan da eta nire prestakuntza hobetzea lortu dute. Baina izan dira irakasle batzuk ez didatenak ezer irakatsi. Ez dute irakasteko modu egoki bat izan eta ez didate ezer berririk eskaini. Horregatik, unibertsitate irakasleen jakintza eta metodologia oso garrantzitsua dela uste dut irakasleek prestakuntza on bat lortu dezaten.
Baina hasierako prestaketa bezain garrantzitsua da prestakuntza jarraitua. Irakasle askok uste dute ikasgela batera sartzean beraien prestakuntza amaitu dela eta dakitena nahikoa dela. Baina hori ez da horrela. Aldaketa azkar eta etengabeak ematen diren gizarte honetan ikaskuntza jarraitua oso garrantzitsua izanen da. Irakasleek prestakuntza osagarria behar izanen dute beraien prestakuntza hobetu eta ikasgelan lan egiteko modua hobetzeko. Baina horretarako, ikaskuntza jarraitu honekin ados egon behar da eta modu aktibo batean parte hartu.
Testu honetan irakasleen prestaketari buruz hitz egiten da. Irakasleen prestakuntzan bi parte bereizten dira: hasierako ikaskuntza, unibertsitatean burutzen dena eta irakasleak prestatzea helburu duena; eta ikaskuntza jarraitua, irakasleen prestakuntza hobetzea eta gizartean gertatzen diren aldaketetara egokitzea helburu duena. Biak dira oso garrantzitsuak irakasle bat prestatzeko eta bere lana egoki buru ahal izateko.
Artikuluan aipatzen den bezala, egia da, irakasleek askotan agintera erabiltzeko ohitura daukatela. Bat nator, agintera horren erabilerarekin ez dela haurraren motibazioa lortzen eta agintera erabiltzea arau bat ezartzea bezala dela, eta haurrek bide hori jarraitu besterik ez dute. Beraz, nik uste askoz ere hobeto izango zela haurrei bidea eginda eman beharrean eurek eraikitzea euren bidea, betiere jakinik irakaslea hor izango dutela edozein zalantza argitzeko edota laguntza behar dutelarik. Izan ere, irakaslea ez da egi absolutua duena eta haurra tabula rasa bat. Haurrek ere badute euren pentsatzeko gaitasuna eta euren bidea eraikitzeko gaitasuna ere.
Irakaslea bestalde, guraso askok pentsatu arren, ez da haurren hezkuntzaren arduradun bakarra. Egia da, irakasleak zeresan handia duela haurren hezkuntzan, baina gurasoen ardura ere bada, etxean, euren seme-alaba heztea. Egun, irakasleek haurren hezkuntzan ardura handia izaten dute, guraso batzuk pentsatzen baitute, irakaslearen lana dela hori.
Askotan irakasleen prestakuntzaz hitz egiten denean gero haur edo lehen hezkuntzako irakasleek jasotzen duten ikasketaz hitz egiten da. Eta hau oso garrantzitsua da. Izan ere, hogei haurreko ikasgela batean sartzean honi nola aurre egin jakin behar du irakasleak, zer egin une bakoitzean, nola irakatsi gauza desberdinak, zer egin arazo desberdinen aurrean,… Baina ahaztu egiten zaigu hauen prestakuntza bezain garrantzitsua izanen dela irakasle hauek prestatzeaz arduratuko diren unibertsitateko irakasleen prestakuntza. Izan ere, irakasleek prestakuntza on bat izateko beraien irakasleen prestakuntza ere oso garrantzitsua izanen da. Eta honi ematen zaion garrantzia ez da horren handia.
Unibertsitatean izan dudan ibilbide honetan oso irakasle honekin topatu naiz, gauza asko eskaini eta irakatsi dizkidaten irakasleak. Beraien irakasteko era oso eraginkorra izan da eta nire prestakuntza hobetzea lortu dute. Baina izan dira irakasle batzuk ez didatenak ezer irakatsi. Ez dute irakasteko modu egoki bat izan eta ez didate ezer berririk eskaini. Horregatik, unibertsitate irakasleen jakintza eta metodologia oso garrantzitsua dela uste dut irakasleek prestakuntza on bat lortu dezaten.
Baina hasierako prestaketa bezain garrantzitsua da prestakuntza jarraitua. Irakasle askok uste dute ikasgela batera sartzean beraien prestakuntza amaitu dela eta dakitena nahikoa dela. Baina hori ez da horrela. Aldaketa azkar eta etengabeak ematen diren gizarte honetan ikaskuntza jarraitua oso garrantzitsua izanen da. Irakasleek prestakuntza osagarria behar izanen dute beraien prestakuntza hobetu eta ikasgelan lan egiteko modua hobetzeko. Baina horretarako, ikaskuntza jarraitu honekin ados egon behar da eta modu aktibo batean parte hartu.
No hay comentarios:
Publicar un comentario